Zdjęcie autorstwa Bridget Coila / CC BY Różyczka to łagodna choroba, na którą chorują przeważnie dzieci w wieku od pół roku do 2 lat. Rzadko zdarza się po 4 roku życia. Zaczyna się przeziębieniem, po czym następuje kilka dni wysokiej gorączki. Gorączka nagle się kończy, a następnie można zauważyć wysypkę z małych różowych krostek na klatce piersiowej i plecach, a następnie dłoniach i stopach. Poprzednia strona Następna strona

Różyczka u dorosłych. Osoby dorosłe, jeśli były zaszczepione praktycznie wcale nie chorują na różyczkę. W przypadku niewykonania szczepienia ochronnego i braku wcześniejszego przechorowania, poprzez kontakt z osobą chorą, zakażenie może nastąpić w każdym wieku. Różyczka u dorosłych ma znacznie cięższy przebieg niż u dzieci.

Różyczka to infekcja wirusowa, która dotyka głównie skóry oraz węzłów chłonnych. Wirus różyczki przenosi się zwykle drogą kropelkową, ale może dostać się również krwiobiegiem ciężarnej kobiety do płodu. Różyczka ma zwykle łagodny przebieg u dzieci, ale może powodować wady wrodzone u płodu. Przed wprowadzeniem szczepionki na różyczkę najczęściej chorowały dzieci w wieku 5-9 lat. Obecnie większość przypadków tej choroby notuje się u osób dorosłych, które nie były objęte szczepieniami. Zobacz film: "Odporność u dziecka" 1. Objawy różyczki u dzieci Rozwój choroby zaczyna się od 1-2 dni łagodnej gorączki (37,2-37,8°C) oraz obrzęków i tkliwości węzłów chłonnych, zwykle w tylnej części szyi lub za uszami. Na twarzy pojawia się wysypka, która rozprzestrzenia się do dołu. W miarę jak wysypka posuwa się na dół, zwykle znika z twarzy. Wysypka wywołana różyczką może wyglądać podobnie jak wiele innych zmian skórnych na tle wirusowym. Może mieć postać różowych lub jasnoczerwonych krostek łączących się w „łatki”. Wysypka może swędzieć i utrzymywać się do trzech dni. Gdy zmiany na skórze znikają, skóra może zacząć się łuszczyć. Inne symptomy różyczki to: ból głowy, utrata apetytu, stan zapalny tkanki wyściełającej powieki i gałki oczne, zatkany nos, katar, obrzęk węzłów chłonnych w innych miejscach na ciele oraz ból i obrzęk stawów. Te objawy są częstsze u nastolatków i osób dorosłych. Należy jednak pamiętać, że u wielu osób różyczka przebiega bezobjawowo. Różyczka u ciężarnych kobietmoże spowodować zespół różyczki wrodzonej, który może mieć poważne następstwa dla rozwijającego się płodu. Dzieci zainfekowane tą chorobą przed urodzeniem są narażone na opóźnienie wzrostu, deformacje serca i oczu, opóźnienie umysłowe, utratę słuchu, a także na problemy z wątrobą, śledzioną oraz szpikiem. 2. Zapobieganie i leczenie różyczki Chorobie można skutecznie zapobiegać poprzez podanie dziecku szczepionki. Szczepienie przeciw różyczce nie powinno mieć miejsca u kobiet w ciąży lub tych, które w ciągu miesiąca od otrzymania szczepionki mogą zajść w ciążę. Kobiety spodziewające się dziecka, które nie są odporne na różyczkę powinny unikać styczności z osobami chorymi. W leczeniu różyczki nie wykorzystuje się antybiotyków, ponieważ nie działają one na choroby pochodzenia wirusowego. Jeśli nie wystąpiły żadne powikłania, choroba ustępuje samoistnie. Dzieci łagodnie przechodzą różyczkę. Ich rodzice powinni systematycznie mierzyć temperaturę dziecka i kontaktować się z lekarzem, jeżeli dojdzie do znacznego jej wzrostu. Aby złagodzić dyskomfort chorego dziecka, można podać mu lek o działaniu przeciwzapalnym. W żadnym wypadku nie należy podawać dziecku kwasu acetylosalicylowego, który może wywołać zespół Reye'a prowadzący niekiedy do niewydolności wątroby oraz śmierci. Kontakt z lekarzem jest konieczny nie tylko wtedy, gdy dziecko ma coraz wyższą gorączkę, ale także po zaobserwowaniu pogarszającego się stanu zdrowia. Nie warto czekać bezczynnie, odpowiednio wczesna interwencja lekarska może mieć bowiem kluczowe znaczenie dla zdrowia dziecka. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Paweł Baljon lekarz w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Kielcach. dr Drutz, zakażenie u kobiety w ciąży powoduje spustoszenie u rozwijające-go się płodu. W początkowych pro-gramach szczepień w Stanach Zjed-noczonych proponowano szczepienie wszystkich dzieci, późniejsze rozsze-rzenie programu objęło młodzież i do-rosłe kobiety, dodatkowo włączono kobiety po porodzie, które nie mogły Od 2004 r. różyczka jest objęta "Programem eliminacji odry i różyczki" Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Jednym z głównych celów programu jest zapobieganie występowaniu różyczki wrodzonej u dzieci, co można osiągnąć przede wszystkim stosując to jest różyczkaRóżyczka to choroba wirusowa przenoszona drogą kropelkową. Można się nią zarazić przez bezpośredni kontakt z osobą chorą (np. kaszlącą lub kichającą) lub przez kontakt z materiałem zakaźnym (wydzieliną z nosa lub gardła, moczem, krwią).U kobiet ciężarnych, które nie chorowały wcześniej na różyczkę, wirus może przedostać się przez łożysko i uszkodzić płód. Jego skutki są tym poważniejsze dla płodu, im wcześniej dojdzie do wylęgania się (inkubacji) różyczki wynosi od 14 do 21 dni (zwykle 16–18), a zakaźność dla otoczenia występuje 7 dni przed pojawieniem się wysypki i do 7 dni po jej wystąpieniu. W związku z tym osoba zainfekowana może zarażać otoczenie zanim pojawią się u niej jakiekolwiek na różyczkę pojawiają się najczęściej zimą lub wczesną dzieci z wrodzonym zakażeniem wirusem różyczki, wirus może być obecny w moczu bardzo długo, nawet do 12 miesięcy, a niekiedy do 2 choruje na różyczkęNa różyczkę chorują przede wszystkim dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, ale zdarzają się również zachorowania wśród u dzieci zwykle przebiega łagodnie lub bezobjawowo, natomiast różyczka u dorosłych może mieć cięższy przebieg. Wysypka występuje w 50–80% zakażeniu ulegnie kobieta w pierwszych tygodniach ciąży (do 12. tygodnia), która nie chorowała wcześniej na różyczkę ani nie była szczepiona, może dojść do poronienia lub wystąpienia licznych wad rozwojowych płodu (tzw. zespół różyczki wrodzonej). Na infekcję narażone są szczególnie te kobiety ciężarne, które mają kontakt z chorymi na różyczkęPrzed zastosowaniem szczepień zachorowania na różyczkę były powszechne. W Polsce w latach 1987–2003 szczepienia przeciw różyczce prowadzono wyłącznie wśród 13-letnich dziewcząt. To spowodowało w 2013 r. wzrost zachorowań młodych mężczyzn, a w konsekwencji wzrost ryzyka zespołu różyczki koniec 2003 r. wprowadzono powszechne szczepienie przeciw różyczce. Od 1966 r. zachorowania na różyczkę podlegają obowiązkowemu zgłoszeniu do Państwowej Inspekcji Sanitarnej, a od 1997 r. zgłaszać należy również zespół różyczki wrodzonej. Podejrzenie lub zachorowanie powinno być zgłaszane przez lekarza pierwszego ostatnich latach obserwuje się spadek zachorowań na różyczkę. Nadal jednak zdarzają się zachorowania wśród młodych dorosłych, a zwłaszcza różyczkiW 25–50% zakażenie różyczką przebiega bezobjawowo. W pozostałych przypadkach objawy kliniczne są mało początku, przez kilka dni, infekcja może objawiać się:gorszym samopoczuciem,bólami głowy,bólami mięśni,nieżytem górnych dróg oddechowych (zaczerwienienie gardła, kaszel, katar),utratą łaknienia,stanami pojawiają się kolejne objawy:Dobę przed wystąpieniem wysypki dochodzi do bolesnego powiększenia węzłów chłonnych, zwykle potylicznych, zausznych i szyjnych. Utrzymującego się średnio 5–8 dni. Jest to najbardziej charakterystyczny objaw na twarzy i szyi, a potem (mniej więcej po upływie doby) na całym ciele, pojawia się drobna, grudkowo-plamista lub plamista, różowa wysypka, która po 2–3 dniach znika. Wysypka zazwyczaj jest nieswędząca. Czasami dochodzi do nieznacznego łuszczenia się niektórych osób wysypka nie występuje, a jedynym objawem może być utrzymujące się (nawet kilka tygodni) powiększenie węzłów nastolatków i dorosłych mogą pojawić się niecharakterystyczne objawy różyczki:wysoka gorączka,bóle stawów (utrzymujące się przez 3–10 dni),nudności,łagodne zapalenie różyczkiRóżyczkę wywołuje wirus różyczki Rubavirus z rodziny wnika przez górne drogi oddechowe, a następnie przenika do okolicznych węzłów chłonnych, gdzie się różyczkiLekarz rozpoznaje różyczkę najczęściej na podstawie dokładnego wywiadu oraz po zbadaniu pacjenta. Ze względu na niespecyficzne objawy kliniczne prawidłowe rozpoznanie powinno obejmować także badanie to także związane z wymaganiami Programu eliminacji różyczki WHO, w którym bierze udział również Polska. Zgodnie z zaleceniami programu każda osoba z podejrzeniem różyczki powinna być skierowana na badanie serologiczne (oznaczenie przeciwciał w klasie IgM). Zaleca się również wykonywanie diagnostyki IgG przeciw wirusowi różyczki wykonywane jest obowiązkowo u kobiet w ciąży (do 10. tygodnia), powinno być również przeprowadzone w ramach przygotowania do – przeciwciałaObecność przeciwciał IgG oraz brak przeciwciał IgM świadczy o odporności przeciw wirusowi różyczki (poszczepiennej lub po przebyciu choroby).Przy niskim stężeniu IgG należy oznaczyć przeciwciała w klasie IgM lub wykonać powtórne oznaczenie IgG (wzrost w porównaniu do pierwszego badania świadczy o infekcji).Przeciwciała IgM powstają w infekcji jako pierwsze i po kilku tygodniach zanikają. Natomiast przeciwciała IgG pojawiają się dopiero po pewnym czasie, ale pozostają do końca nie stwierdzono obecności przeciwciał IgG, istnieje ryzyko przeciwciał IgM lub wzrastającego w kolejnych badaniach stężenia przeciwciał w klasie IgG oznacza świeże zakażenie wirusem artykuł o badaniach przeciwciał w kierunku różyczki. Leczenie różyczkiObjawy towarzyszące różyczce są na tyle łagodne, że nie ma konieczności podawania jakichkolwiek leków. W razie potrzeby stosuje się leki w przypadku zespołu różyczki wrodzonej zależy od charakteru objawów i ich ciężkości. Może to być leczenie operacyjne lub farmakologiczne, bądź długotrwała w ciążyRóżyczka stanowi poważne zagrożenie dla kobiet w ciąży, ponieważ w wyniku zachorowania, szczególnie w pierwszym trymestrze, może dojść do poronienia lub ciężkich uszkodzeń dzieci z zespołem różyczki wrodzonej sięga nawet 15%. W przypadku różyczki u noworodka stwierdza się najczęściej objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego i narządów zmysłów (wady wzroku i słuchu), układu najczęstszych wad rozwojowych dziecka z zespołem różyczki wrodzonej należą:wady wzroku (zaćma, jaskra, uszkodzenia siatkówki, niedorozwój gałki ocznej),wady słuchu (niedosłuch, a nawet głuchota spowodowana uszkodzeniem nerwu słuchowego),wady serca i zaburzenia krążenia,uszkodzenia ośrodka mowy powodujące problemy z rozwojem mowy,upośledzenie rozwoju umysłowego,deformacje i ubytki kości,powiększenie wątroby i śledziony,małopłytkowość,zaburzenia funkcjonowania gruczołów dokrewnych ( cukrzyca),niska masa i powikłania w przypadku różyczkiObjawy różyczki nabytej ustępują zwykle samoistnie. Powikłania występują powikłania w różyczce to:zapalenie spojówek,zapalenie stawów, zwłaszcza dłoni i nadgarstka (głównie u nastolatek i dorosłych kobiet),Objawy utrzymują się zazwyczaj przez 5–10 dni i ustępują samoistnie bez dochodzi do:zapalenia ucha środkowego,zapalenia różyczce nabytej rokowanie jest dobre. Przebycie choroby daje odporność na całe życie. We krwi wytwarzają się wówczas przeciwciała przeciw wirusowi przypadku zespołu różyczki wrodzonej niestety całkowite wyleczenie w zasadzie nie jest zachorowaniu na różyczkęNajskuteczniejszymi metodami zapobiegania różyczce są:szczepienia ochronne,unikanie kontaktu z osobą szczepić na różyczkę?W Polsce stosowana jest szczepionka skojarzona (tzn. wieloskładnikowa) przeciw różyczce, odrze i śwince, chroniąca przed zachorowaniem na wszystkie trzy choroby zakaźne. Pierwszą dawkę podaje się w 13.–14. miesiącu życia, a drugą uzupełniającą – w 10. roku przeciw odrze, śwince i różyczce skutecznie chroni przed zachorowaniem na te choroby, jest bezpieczne i nie wywołuje autyzmu ani zapalnych chorób jelitKobiety planujące ciążę, które nie chorowały na różyczkę i nie zostały zaszczepione lub nie pamiętają, czy miało to miejsce, powinny przed planowaną ciążą zbadać stężenie przeciwciał IgG w surowicy krwi. Jeśli przeciwciała IgG nie zostaną wykryte – co oznacza brak odporności, kobieta powinna się zaszczepić, a zajście w ciążę planować minimum miesiąc po postępowanie w przypadku różyczkiJeżeli pojawią się niepokojące objawy, np. wysypka, powiększone węzły chłonne, należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu – pediatry, internisty lub lekarza umawiania wizyty trzeba poinformować o wystąpieniu wysypki lub podejrzenia zachorowania na niektórych pacjentów konieczne jest podanie leków przeciwgorączkowych. Wysypka ustępuje unikać kontaktu z otoczeniem, zwłaszcza z osobami, które nie przechodziły choroby i z kobietami w ciąży (jeśli nie chorowały na różyczkę lub nie były szczepione).Kobieta, która planuje ciążę, a stężenie przeciwciał przeciw różyczce w jej krwi jest niskie, powinna pomyśleć o szczepieniu. Poziom powyżej 10–15 IU/ml uznawany jest za poziom ochronny. Po szczepieniu powinna unikać zajścia w ciążę przez miesiąc. Mononukleoza zakaźna u dorosłych Mononukleoza zakaźna jest ostrą chorobą, którą wywołuje pierwotne (pierwsze w życiu) zakażenie wirusem Epsteina i Barr (EBV). Choć mononukleoza zakaźna występuje najczęściej u dzieci, to nastolatki i dorośli stanowią około 1/3 chorych.

Różyczka wrodzona jest efektem zakażenia się przez ciężarną wirusem różyczki i prowadzi do ciężkich wad wrodzonych u dziecka. Jakie mogą być skutki zespołu różyczki wrodzonej? Różyczka wrodzona powoduje ciężkie wady wrodzone u noworodka ( głuchotę, wady serca, małogłowie, upośledzony rozwój psychoruchowy) i jest efektem zakażenia się przez kobietę w ciąży wirusem różyczki. Sprawdź, jak uniknąć zespołu różyczki wrodzonej. W artykule przeczytasz: Różyczka wrodzona w Polsce Przyczyny zespołu różyczki wrodzonej Skutki zakażenia różyczką w ciąży Objawy różyczki wrodzonej u dziecka Szczepienia a różyczka wrodzona Różyczka wrodzona w Polsce W Polsce odnotowuje się mało przypadków zespołu różyczki wrodzonej (tylko kilka rocznie), ale wciąż nie zostały one wyeliminowane całkowicie. Przyczyną jest zbyt duża zachorowalność na różyczkę. Celem WHO jest zmniejszenie zachorowalności do 1 przypadku na milion mieszkańców. W Polsce ten wskaźnik jest znacznie wyższy - w naszym kraju odnotowuje się ponad 90 procent zachorowań całej Unii Europejskiej! W 2018 roku odnotowano 450 przypadków zachorowań na różyczkę - informuje Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Z roku na rok liczba spada, ale wskaźniki wciąż są za wysokie. Wynika to z różnych czynników: stosunkowo niedawnego wprowadzenie obowiązkowych szczepień (chorują niezaszczepieni chłopcy) oraz... błędnych diagnoz lekarskich. Część lekarzy błędnie kwalifikuje wysypkę jako różyczkę. Przyczyny zespołu różyczki wrodzonej Przyczyną różyczki wrodzonej jest zakażenie kobiety wirusem różyczki w ciąży. Im wcześniej to nastąpi, tym groźniejsze powikłania mogą wystąpić u płodu. Uznaje się, że najbardziej niebezpieczny jest kontakt ciężarnej z wirusem w 1 trymestrze ciąży (część lekarzy wskazuje tutaj pierwsze cztery tygodnie ciąży, kiedy większość mam nie zdaje sobie sprawy, że jest w ciąży; inni jako newralgiczny wskazują 8. tydzień ciąży). Czytaj: Szczepienia w ciąży - kiedy warto je robić? Skutki zakażenia różyczką w ciąży Wady wrodzone występują u 50 procent dzieci, których mamy miały styczność z wirusem różyczki na początku ciąży. Po ukończeniu 13. tygodnia ciąży prawdopodobieństwo wystąpienia wad spada do 30 procent, a po upływie 18. tygodnia ciąży wynosi zero. Czytaj: Organogeneza człowieka: co to za proces? Badanie na toksoplazmozę, różyczkę i cytomegalię - jak wygląda badanie IgG i IgM? W niektórych krajach zakażenie wirusem różyczki w ciąży jest wskazaniem do jej zakończenia. Ciężarne muszą podjąć decyzję samodzielnie, w zgodzie z własnym sumieniem. Najpierw jednak przeprowadzane są badania, które wskazują, jak duże jest prawdopodobieństwo wystąpienia wad wrodzonych u dziecka. Objawy różyczki wrodzonej u dziecka Do objawów różyczki wrodzonej u dziecka należą: niska masa urodzeniowa głuchota ślepota wady serca upośledzenie w rozwoju uszkodzenie mózgu zapalenie wątroby, śledziony skaza małopłytkowa plamica Z reguły lekarze nie mają problemu ze zdiagnozowaniem zespołu różyczki wrodzonej u dziecka. W niektórych przypadkach (np. niewielkich wad serca) różyczka wrodzona może jednak zostać niewykryta. Szczepienia a różyczka wrodzona W latach 70. XX wieku wprowadzono obowiązkowe szczepienia na różyczkę. Objęte były nimi głównie dziewczęta, które ukończyły 13. rok życia. Obecnie szczepionka MMR podawana jest wszystkim dzieciom, które ukończyły 13. miesiąc życia. Drugą dawkę podaje się po ukończeniu 10. roku życia. Szczepionka zapewnia dożywotnią odporność. Działa w 98 procentach przypadków. Sprawdź: Kalendarz szczepień - szczepienia obowiązkowe i zalecane Szczepionki skojarzone - przed czym chronią szczepienia typu 6w1 lub 5w1 Co jeszcze może powodować wysypkę u dziecka? O czym świadczy wysypka u niemowlaka?

XX wieku. Obecnie MMR wpisane jest do kalendarza szczepień obowiązkowych dzieci i wykonywane jest w dwóch dawkach – podstawowej i uzupełniającej. Nacisk na wykonywanie szczepienia MMR wynika z wysokiej zaraźliwości i ryzyka wystąpienia niebezpiecznych powikłań u chorych na odrę, świnkę albo różyczkę. Do zakażenia dochodzi

Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Różyczka jest ostrą chorobą wirusową, objawiającą się małą plamisto-grudkową wysypką, uogólnioną limfadenopatią, łagodną gorączką. Możliwe uszkodzenie płodu u kobiet w ciąży. Kod Różyczka z powikłaniami neurologicznymi (zapalenie opon różyczkowych, zapalenie opon mózgowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych).806,8 różyczki z innymi powikłaniami (zapalenie stawów, zapalenie płuc).806,9 różyczki bez powikłań. Epidemiologia różyczki Różyczka jest powszechną infekcją. Zachorowalność ma okresowe wzrosty co 3-5 lat i wahania sezonowe. Najwyższą częstość występowania obserwuje się w zimnych porach roku. W grupach przedszkolnych dla dzieci, a nawet wśród dorosłych (koszary dla nowych rekrutów) możliwe są epidemie różyczki. Podatność jest wysoka, ale mniejsza niż odra. Różyczkę dotykają osoby w każdym wieku, ale częściej dzieci w wieku od 1 roku do 7 lat. Dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy rzadko zachorują z powodu obecności odporności przez łożysko, ale jeśli matka nie ma różyczki, może zachorować w każdym wieku. Źródłem zakażenia jest pacjent, który jest niebezpieczny nie tylko w okresie wyraźnych objawów klinicznych różyczki, ale także w okresie inkubacji i okresie rekonwalescencji. Pod względem epidemiologicznym zdrowi nosiciele wirusa są również niebezpieczni. Izolacja wirusa z nosogardzieli rozpoczyna się 7-10 dni przed wystąpieniem wysypki i trwa 2-3 tygodnie po wystąpieniu wysypki. U dzieci z wrodzoną różyczką wirus może być wydzielany w ciągu 1,5-2 lat po urodzeniu. Zakażenie występuje w powietrzu zawieszonym w kroplach. Po przeniesionej chorobie pozostaje uporczywa odporność. [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9], [10], [11], [12] Co powoduje różyczkę? Wirus różyczki należy do rodzaju Rubivirus z rodziny Togaviridae. Cząstki wirusa o średnicy 60-70 nm zawierają RNA. Istnieje jeden antygenowy typ wirusa. Patogeneza różyczki Wirus jest przenoszony przez unoszące się w powietrzu kropelki. Wnikając w ciało przez błony śluzowe górnych dróg oddechowych, wirus mnoży się głównie w węzłach chłonnych, skąd przedostaje się do krwiobiegu w okresie inkubacji (1 tydzień po zakażeniu). Po 2 tygodniach pojawia się wysypka. 7-9 dni przed wystąpieniem wysypki, wirus można znaleźć w wydzielinie nosogardzieli i we krwi, z pojawieniem się wysypki w moczu i kale. Po upływie 1 tygodnia od pojawienia się wysypki wirus znika z krwi. Objawy różyczki Okres inkubacji różyczki wynosi 15-24 dni, najczęściej choroba zaczyna się 16-18 dni po kontakcie. Pierwszym objawem różyczki jest wysypka, ponieważ inne objawy różyczki są zwykle łagodne. Ogólny stan dziecka nie ulega istotnemu wpływowi. Temperatura ciała rzadko wzrasta do 38 ° C, zwykle pozostaje pod wpływem podrażnienia (37,3-37,5 ° C), często nie zwiększa się w czasie trwania choroby. Zauważają, że letarg, złe samopoczucie, starsze dzieci i dorośli czasami skarżą się na takie objawy różyczki jak: ból głowy, mięśni i stawów. Wysypka pojawia się najpierw na twarzy, a następnie rozprzestrzenia się po całym ciele przez kilka godzin, głównie zlokalizowanych na prostownikach kończyn wokół stawów, na plecach i na pośladkach. Wysypka jest nierówna, czasami grudkowa, różowa, pojawia się na niezmienionej skórze. Czerwonawa wysypka jest znacznie mniejsza niż wysypka na odrę, bez tendencji do łączenia oddzielnych elementów. Tylko u niektórych pacjentów odnotowano większe elementy wysypki, ale w tych przypadkach wysypka różni się od odry tym, że poszczególne elementy wysypki są w przybliżeniu takie same i mają okrągły lub owalny kształt. Wysypka z różyczką zwykle nie ma wpływu. Wysypka trwa 2-3 dni, znika, nie pozostawia pigmentacji, nie ma również peelingu. Podczas wysypki pojawiają się jednocześnie nieodwracalne zjawiska w górnym odcinku dróg oddechowych w postaci małego kataru i kaszlu, a także zapalenie spojówek. W gardle może pojawić się nieznaczne przekrwienie i obluzowanie migdałków, przysłonięte błonami śluzowymi podniebienia miękkiego i policzków. Jest mały, z pinheadem lub nieco większymi jasnoróżowymi plamkami. Enanthem na błonie śluzowej jamy ustnej pojawia się tak samo jak zjawisko nieżytu, przed wysypką. Nie ma objawów Filatova-Koplika. Patognomoniczne objawy różyczki to wzrost obwodowych węzłów chłonnych, zwłaszcza potylicznych i tylnych. Węzły chłonne są powiększone do rozmiarów dużego grochu lub fasoli, soczyste, czasem wrażliwe na palpację. Powiększenie węzłów chłonnych pojawia się przed wysypką i utrzymuje się przez jakiś czas po zniknięciu wysypki. W krwi obwodowej, leukopenii, względnej limfocytozie i pojawieniu się komórek plazmatycznych (do 10-30%), czasami zwiększa się liczba monocytów. Często objawy różyczki są nieobecne, przepływ jest usuwany, a nawet bezobjawowy. Różyczka jest cięższa u dorosłych. Mają wysoką temperaturę ciała, silne bóle głowy, bóle mięśni, wzrost węzłów chłonnych bardziej niż u dzieci. Co Cię dręczy? Rozpoznanie różyczki Rozpoznanie różyczki opiera się na charakterystycznej wysypce, która pojawia się prawie jednocześnie na całej powierzchni skóry, łagodnych nieżytowych objawach i wzroście obwodowych węzłów chłonnych. Zmiany we krwi (leukopenia, limfocytoza i pojawienie się komórek plazmatycznych) w dużym stopniu potwierdzają rozpoznanie różyczki. Duże znaczenie mają dane epidemiologiczne. Istotne znaczenie mają przeciwciała IgM i IgG przeciwko wirusowi różyczki we krwi lub wzrost miana przeciwciał w RPHA Różnicowa diagnoza różyczki prowadzona jest przede wszystkim za pomocą odry, exanthemów enterowirusowych i wysypki wywoływanej przez leki. [13], [14], [15], [16], [17], [18], [19], [20], [21], [22] Co trzeba zbadać? Jakie testy są potrzebne? Leczenie różyczki Pacjenci z różyczką zalecają odpoczynek w łóżku podczas wysypki. Różyczka nie jest leczona lekami. Zapobieganie różyczce Pacjentka z różyczką izoluje się w domu przez 5 dni od czasu wysypki. Dezynfekcja nie jest przeprowadzana. Dzieci, które miały styczność z chorą różyczką, nie są rozdzielone. U kobiet w ciąży, które nie miały różyczki i które miały kontakt z pacjentem w pierwszych miesiącach ciąży, należy poruszyć kwestię aborcji. Szczepienie przeciwko różyczce Szczepienia przeciw różyczce reguluje krajowy kalendarz szczepień zapobiegawczych. Różyczkę u dzieci zapobiega się za pomocą zarówno monovaccine (rudivax), jak i złożonych preparatów - inokulacja przeciwko odrze, śwince i różyczce (Prioriks, MMR II). Pierwsza dawka jest podawana w wieku 12-15 miesięcy, a druga (revakcinating) w wieku 6 lat. Ponadto zaleca się szczepienie kobiet w wieku rozrodczym, które nie chorują na różyczkę. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.

Różyczka jest chorobą wirusową o miernej zakaźności, rozwijającą się tylko u ludzi. Jej przebieg jest zwykle łagodny, a poważne powikłania stwierdza się rzadko. Jednak zachorowanie na różyczkę u kobiet w ciąży, zwłaszcza w pierwszych 16 tygodniach, może być przyczyną poronienia, zgonu płodu lub porodu przedwczesnego oraz Co to jest różyczka i jakie są jej przyczyny? Różyczka jest wirusową chorobą zakaźną, a jedynym rezerwuarem wirusa jest człowiek. Zakazić się można od innego człowieka przez bezpośredni kontakt (droga kropelkowa), przez kontakt z materiałem zakaźnym i drogą krwionośną przez łożysko (płód od matki) w przypadku różyczki wrodzonej. Materiałem zakaźnym jest wydzielina jamy nosowo-gardłowej chorego, krew, kał, mocz. Dziecko z różyczką wrodzoną może wydalać wirusa z moczem nawet do 18. miesiąca życia. Okres wylęgania zakażenia wynosi 2–3 tygodnie, ale zakaźność dla otoczenia występuje 7 dni przed pojawieniem się objawów i około 5 dni po ich wystąpieniu. Podatność na zakażenie jest powszechna. Najczęściej na różyczkę chorują dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, ale chorować mogą także osoby dorosłe. Różyczka u dzieci ma zwykle przebieg łagodny, najczęściej nie powoduje następstw ani zgonów. Jeżeli zakażeniu ulegnie kobieta w pierwszych tygodniach ciąży (do 12. tygodnia, a zwłaszcza do 6.–8. tygodnia), może dojść do poronienia lub wielonarządowych uszkodzeń płodu, które mogą mieć charakter postępujący. Jak często występuje różyczka? Co 6–8 lat notuje się zwiększenie częstości zachorowań, zwykle zimą i wczesną wiosną. Zapadalność w latach epidemicznych wynosi 1200 na 100 tys. mieszkańców, w okresie między epidemiami corocznie choruje do 45 na 100 tys. osób. W Polsce rejestruje się rocznie 1–5 przypadków wrodzonej różyczki, ale dane te są prawdopodobnie niedoszacowane. Jak się objawia różyczka? W około połowie przypadków zakażenie przebiega bezobjawowo. Wstępnie różyczka może się objawiać gorszym samopoczuciem, bólami głowy i mięśni, zapaleniem gardła i spojówek (bez światłowstrętu) oraz stanami podgorączkowymi. Dobę przed wystąpieniem wysypki dochodzi do bolesnego powiększenia węzłów chłonnych, zwykle karkowych, zausznych i szyjnych. Następnie pojawia się wysypka, która jest różowa i na tułowiu i kończynach przypomina wysypkę płoniczą (jest drobna), na twarzy zaś przypomina wysypkę odrową. Po 2–3 dniach wysypka znika samoistnie, nie pozostawiając przebarwień, czasami dochodzi do łuszczenia skóry. U niektórych osób przebieg zakażenia może być bezwysypkowy, a jedynym objawem może być utrzymujące się powiększenie węzłów chłonnych, natomiast u małych dzieci właśnie wysypka może być pierwszym objawem choroby. Zespół różyczki wrodzonej jest następstwem zakażenia w pierwszych tygodniach życia płodowego. U noworodka stwierdza się najczęściej objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego i narządów zmysłów (wzrok, słuch), układu sercowo-naczyniowego oraz krwiotwórczego. Dzieci z wrodzonym zakażeniem różyczkowym mogą się urodzić przedwcześnie i/lub z masą ciała zbyt małą w stosunku do wieku ciążowego. Śmiertelność dzieci z zespołem różyczki wrodzonej jest duża, nawet do 15%. Dzięki wprowadzeniu szczepień w sposób znaczący zmniejszyła się liczba dzieci z zespołem różyczki wrodzonej oraz liczba dzieci z wadami występującymi w tym zespole. Co robić w razie wystąpienia objawów? W każdym przypadku należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu w celu ustalenia rozpoznania. Niekiedy trudno jest zaszeregować wysypkę (konieczne jest różnicowanie z innymi chorobami zakaźnymi i z wysypkami nieinfekcyjnymi, np. alergicznymi), dlatego bardzo ważne jest zebranie wywiadu osobniczego, rodzinnego i środowiskowego. U niektórych pacjentów niezbędne będzie podanie leków przeciwgorączkowych. Wysypka ustępuje samoistnie. Należy natomiast ustalić, czy w otoczeniu osoby zakażonej nie znajdowała się kobieta w początkowym okresie ciąży, która wcześniej nie przebyła zakażenia w sposób naturalny albo nie była zaszczepiona, gdyż taki kontakt stanowiłby zagrożenie dla płodu. Jak lekarz stawia diagnozę? Najczęściej na podstawie dokładnie zebranego wywiadu oraz po zbadaniu pacjenta. Zwykle nie ma potrzeby wykonywania badań serologicznych potwierdzających różyczkę, chyba że dotyczy to kobiety ciężarnej (patrz wyżej) lub noworodka. Zakażenie potwierdza izolacja wirusa z wydzieliny z nosa, gardła, krwi, moczu i płynu mózgowo-rdzeniowego – badania takie wykonuje się przeważnie u niemowląt z zespołem różyczki wrodzonej. Jakie są sposoby leczenia? Ponieważ nie ma leczenia przyczynowego, postępowanie lekarskie dostosowane jest do występujących objawów różyczki lub powikłań czy następstw. W zespole różyczki wrodzonej w zależności od charakteru stwierdzanych objawów dzieci powinny być oceniane (nawet wielokrotnie) przez różnych specjalistów, którzy zadecydują o zastosowaniu w odpowiednim czasie leczenia operacyjnego bądź farmakologicznego – objawowego lub jedynie długotrwałej obserwacji. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Objawy kliniczne stwierdzane w różyczce nabytej ustępują zwykle samoistnie, bez pozostawienia następstw. Niekiedy jako powikłanie może wystąpić zapalenie stawów bądź mózgu. W zespole różyczki wrodzonej nie należy się spodziewać całkowitego wyleczenia, chociaż charakter i stopień następstw zakażenia są zróżnicowane. Może to być postępujący niedosłuch i upośledzenie widzenia (do głuchoty i ślepoty włącznie), padaczka, mózgowe porażenie dziecięce (różne postacie), zaburzenia kardiologiczne i hormonalne. Co trzeba zrobić po zakończeniu leczenia? Różyczka nabyta ustępuje samoistnie i nie wymaga dalszego nadzoru medycznego. W przypadku różyczki wrodzonej leczenia przyczynowego nie ma, dzieci z zespołem wrodzonej różyczki powinny być objęte wieloletnim wielospecjalistycznym nadzorem medycznym, pedagogicznym itp. Co robić, aby uniknąć zachorowania? Najskuteczniejszą metodą jest unikanie kontaktu z osobą zakażoną oraz szczepienia ochronne. Szczepionkę przeciwko różyczce zarejestrowano w 1969 r. W Polsce od 1987 r. rozpoczęto szczepienia szczepionką monowalentną dziewcząt w roku życia, co jednak nie wyeliminowało krążenia wirusa w populacji ani zapadalności na różyczkę, gdyż nie szczepiono chłopców. Od 2004 r. z powodu zaniechania produkcji tej szczepionki do Programu Szczepień Ochronnych wprowadzono skojarzoną szczepionkę przeciwko odrze, śwince i różyczce. Powszechnymi szczepieniami objęte są obecnie wszystkie dzieci w 13.–14. miesiącu życia oraz po raz drugi w 10. roku życia. Dwukrotne szczepienie ma istotne znaczenie dla zapobiegania zakażeniom ciężarnych i w następstwie zakażeniom wrodzonym, gdyż odporność poszczepienna po jednorazowym szczepieniu może wygasnąć po 15 latach. Poleca się również, aby kobiety planujące ciążę, które nie przebyły zakażenia w sposób naturalny (dający trwałą odporność) i nie zostały zaszczepione lub nie pamiętają tych danych, miały przed planowaną ciążą zbadane stężenie swoistych przeciwciał klasy IgG w surowicy. Jeśli przeciwciała IgG nie zostaną wykryte – co oznacza brak odporności, kobieta powinna się zaszczepić, a zajście w ciążę planować za minimum 3 miesiące po szczepieniu. . 377 188 22 111 433 185 400 203

różyczka zdjęcia u dzieci