Historia stołu bilardowego Bilard po komunieTa ciesząca się dużą popularnością gra może poszczycić się wyjątkowo długą historią – mówi się, że korzenie bilardu sięgają nawet starożytności. We wczesną odmianę bilardu grano prawdopodobnie już w dawnym Egipcie. Do gry używano kamiennych kul, w które uderzano drewnianymi młotkami, cała rozgrywka zaś odbywała się nie na stole bilardowym a na trawie. Co więcej, w bilard grali także bohaterowie Szekspira. W sztuce „Antoniusz i Kleopatra”, w scenie rozgrywającej się w starożytnej narodziny bilardu datuje się jednak na XV wiek. Wśród nowych rozrywek europejskiej arystokracji znalazła się gra polegająca na uderzaniu w kule kijem w taki sposób, by wbić je między ustawione słupki. Używany podczas gry kij był zakrzywiony – przypominał hak wygięty w kształt litery L. Z początku grze oddawano się na powietrzu. Pomysł ten w dużym stopniu jednak uzależniał możliwość gry od ładnej pogody. Postanowiono zatem przenieść rozgrywki do zadaszonych pomieszczeń pałacowych. Niestety rozwiązanie okazało się chybione, gdyś od intensywnej gry cierpiały bogate wnętrza. Straty były coraz większe: gracze niszczyli pałacowe parkiety, a odbijane kule obijały kunsztowne meble. Wreszcie, w roku 1469, król Francji, Ludwik XI, nakazał nadwornemu stolarzowi, Henry’emu de Vinge, znaleźć rozwiązanie tego problemu. De Vinge uporał się z wyzwaniem, konstruując na potrzeby gry stół otoczony bandami, dzięki czemu kule miały nie spadać na parkiet. Tak powstał pierwszy w historii stół bilardowy. Stopniowo zmieniano kolejne elementy związane z grą. Blat stołu bilardowego, początkowo surowy, pokryto suknem a kij z zakrzywionego zmieniono na prosty, dłuższy, z kredowaną końcówką. Z kolei bile, początkowo jedynie zmniejszone, zaczęto wykonywać z innych materiałów – w grze przestały sprawdzać się bile drewniane. Obecnie bile produkowane są ze zmieszanych z żywicą tworzyw sztucznych. Stół bilardowy uzupełniono także o łuzy – dodane zostały w XIX wieku, a za wynalezieniem tego elementu stali popularność bilardu i jego dynamiczny rozwój przyczyniły się do powstania nowych odmian tej gry, różniących się między sobą zasadami, długością stołów oraz ilością bil używanych w rozgrywce. W ten sposób powstały między innymi:Snooker (angielska odmiana, wymyślona przez oficerów w koloniach indyjskich),Karambol (francuska odmiana, do gry w którą używa się trzech bil – czerwonej, białej i żółtej – które mają zderzać się ze sobą; obecnie najmniej popularny wariant bilardu),Piramida (odmiana wymyślona przez Rosjan, w której używa się bardzo dużych bil, a łuzy w stole bilardowym są małe).Również Amerykanie wymyślili swoją odmianę bilardu. Ich pool-bilard rozgrywany jest na mniejszym stole, a bile wbijane są do dużych łuz. W grze uczestniczy dwóch zawodników lub dwie drużyny. Sama gra w swoim założeniu miała być szybka, łatwa i przyjemna. Zupełnie przypadkiem pool stał się najpopularniejszą na świecie odmianą bilardu. Wśród najbardziej znanych jego odmian należy wymienić Ósemkę oraz prężnie rozwijał się także w Polsce. W Korpusie kadetów Stanisława Augusta Poniatowskiego młodzi oficerowie uczestniczyli w specjalnych zajęciach z gry w bilard – były to czasy, gdy znajomość tej gry była wręcz w dobrym tonie. W dwudziestoleciu międzywojennym miały zaś miejsce pierwsze próby powołania Polskiego Związku Bilardowego. Najpopularniejszą w Polsce odmianą gry był w tamtych czasach francuski karambol. Sama gra kojarzona była z przedstawicielami sfer wyższych, gdyż stoły bilardowe najłatwiej było znaleźć w bogatych restauracjach oraz luksusowych hotelach. Wszystko zmieniło się jednak w okresie komunizmu, po upaństwowieniu restauracji, z których odgórną decyzją wyrzucono stoły do gry, a na hotele nałożono wysoki i całkowicie nieopłacalny podatek właśnie od stołów bilardowych. Niestety, sport taki jak bilard nie wpisywał się w świadomość powojennej Polski i kompletnie nie pasował do obyczajowości, która związana była z propagowanym stylem życia klasy robotniczej. I tak stoły do bilardu, jeszcze niedawno tak popularne, zaczęły służyć głównie jako rozpałka. Nieliczne, które przetrwały ten trudny czas, zachowały się na stołówkach milicyjnych, działających jako klubokawiarnie. Z kolei fabryki stołów bilardowych działały w Polsce do lat 50. XX bilardu przypadł dopiero na lata 90. W 1992 r. powołany został Polski Związek Bilardowy, a na rynku pojawiły się pierwsze firmy koncentrujące swoją działalność na produkcji stołów do gry. Wśród nich znalazła się właśnie firma Atika, jednak jej początkowa działalność skupiła się przede wszystkim na renowacji starych, zniszczonych i połamanych stołów, które znajdowano między innymi w piwnicach – takich jak stół bilardowy z kawiarni Foga, czy też stoły znalezione w starych placówkach kustosza Muzeum Zamkowego w Pszczynie, w archiwalnych zbiorach w Polsce ocalało jedynie 5 zabytkowych stołów bilardowych – jeden z nich znajduje się w samym Pałacu. Dzięki staraniom i pełnemu zaangażowaniu firmy Atika, udało się jednak przywrócić wielu starym, choć nie zabytkowym stołom ich dawną świetność i pozwolić, by służyły graczom przez wiele kolejnych lat. Przygotowanie stołu bilardowego z prawdziwego zdarzenia stało się dla firmy Atika sztuką. Ta jednak w początkach odrodzenia bilardu nie zawsze była doceniana przez odbiorców. Z powodu niewiedzy klientów o klasycznych stołach bilardowych z litego drewna, kupowali oni często do swoich ładnych domów żetonowe stoły przeznaczone wyłącznie do pubów. Gdy zawstydzeni swoją niewiedzą klienci dowiedzieli się, że istnieje alternatywa - często przy zamawianiu stołów w naszej firmie zdarzały się prośby o odsprzedaż w ramach transakcji właśnie takich pubowych, żetonowych stołów do naszej galerii, gdzie zobaczycie, jak wygląda współczesny
W niniejszym słowniku krzyżówkowym dla słowa Gama znajduje się prawie 188 opisów do krzyżówki. Definicje te podzielone zostały na 12 różnych grup znaczeniowych. Jeżeli znasz inne definicje pasujące do hasła „ Gama ” lub potrafisz określić ich nowy kontekst znaczeniowy, możesz dodać je za pomocą formularza znajdującegoodmiana jakiegoś koloru. półton. subtelny odcień jakiegoś koloru. półton. jaśniejszy lub ciemniejszy odcień jakiegoś koloru. ton. odmiana koloru. altembas. złotogłów, odmiana brokatu z przewagą koloru złotego.Banda – wykonane z elastycznego materiału otoczenie stołu. Zazwyczaj pokryte suknem tak i jak blat stołu. Zapobiega wypadnięciu bili poza stół. Bila Pikowa – używana do gry w Karambol, najczęściej jest nią biała bila oznaczona kropką. Na potrzeby meczy rozgrywanych w telewizji używana jest bila w kolorze żółtym. Break – punkty zdobyte przy jednym uderzeniu; rozbicie. Cofnięcie (cofka, rotacja wsteczna) – cofnięcie bili po odbiciu z bilą rozgrywającą, w wyniku uderzenia bili białej poniżej jej środkowego punktu. Diamenty – pomocne w ocenianiu odległości na stole bilardowym i mierzeniu kątów. Są to punkty na obrzeżach stołu dzielące go na równe części. Dziewiątka – jedna z popularnych odmian gier bilardowych, rozgrywana za pomocą dziewięciu ponumerowanych bil. Bile wbijane są kolejno od najniższej numerem, aż po 9 bilę. Fałsze – rozegranie białą bilą z boczną rotacją (w lewo lub prawo). Faul – każde nieprawidłowe zagranie, czyli gra niezgodna z regułami gry. W wyniku faulu kolejka przechodzi na przeciwnika, który dodatkowo ma prawo zmienić położenie białej bili. Ferula – fragment kija znajdujący się na końcu szczytówki, wykonana z plastiku lub metalu. Uderzenie bili tą częścią jest faulem. Frame – partia snookera. Gra deklarowana – to gra, gdzie uczestnicy deklarują którą bilę do jakiej łuzy. Gwint – miejsce łączenia kijów dwuczęściowych skręcanych. Jump (skok bil) – jedna z bilardowych sztuczek w wyniku której podskakuje biała bila, gdy mamy utrudniony dostęp do bili rozgrywanej. Często wykorzystuje się ten trik w celu wykonania skoku bili przy użyciu odkręconej szczytówki kija. Nie zapomnij przed rozkręceniem kija zdeklarować, w jakim celu to robisz – inaczej rozkręcenie kija jest traktowane jako sygnał poddania się). Kapka (tip) – wykonana najczęściej ze skóry końcówka kija bilardowego. Jedyna część kija, którą możemy dokonać uderzenia. W celu konserwacji i zachowania odpowiedniego tarcia należy często smarować ją kredą. Karambol – inaczej bilard francuski, jedna z wielu odmian gry w bilard. Gra odbywa się za pomocą trzech bil rozbijanych na stole bez łuz. Bile w karambolu powinny zderzać się ze sobą wg. ściśle określonych zasad. Kombinacja (kombi) – w trakcie gry deklarowanej: zagranie bilą niezdeklarowaną w deklarowaną. Kreda – niezbędna do smarowania kapki kija bilardowego. Dzięki odpowiedniej ilości kredy kij nie ześlizguje się w trakcie uderzenia w bile. Linia bazy – linia poza polem bazy, oddziela ją na wysokości drugiego diamentu. Losowanie ala bande – losowanie w celu wyłonienia gracza rozpoczynającego grę. Polega na uderzeniu z bazy w bile w kierunku krótszej bandy tak, aby odbiła się od niej. Grę rozpoczyna zawodnik, którego bila zatrzymała się najbliżej krótkiej bandy. Łuzy (inaczej kieszenie) – otwory w sole, do których wbijane są bile. Masse (biała po łuku) – zakrzywienie toru ruchu białej bili poprzez uderzenie kijem w prawie pionie. Nieskończona – jedna z odmian bilardu, znana także jako 14/1. W tej grze zawodnicy określają maksymalną liczbę punktów do zdobycia, aby wygrać rozrywkę. Za każdą wbita bilę gracz otrzymuje jeden punkt. Odstawna (safe) – techniczne zagranie, które ma na celu utrudnienie gry przeciwnikowi. Ósemka – jedna z najpopularniejszych gier bilardowych. Zawodnicy wbijają swoje bile (całe lub połówki), na końcu wbijana jest bila z numerem osiem. Partia – jedna rozgrywka lub kolejka gry. Na partie składa się cały mecz bilardowy. Partia z kija – tak nazywane jest robicie,w wyniku którego przynajmniej jedna z bil wpadła do łuzy, a gracz wbija kolejno wszystkie bile wygrywając w ten sposób partię. Pchnięcie – za długi kontakt kapki z biała bila – jest to zagranie karne faulem. Pole bazy – część stołu bilardowego wyznaczona przez linie bazy. Na polu bazy ustawia się bilę biała do rozegrania lub w grze w ósemkę – po faulu. Pozycjoner – urządzenie, dzięki któremu zaznaczana jest pozycja bili. Punkt główny – Znajduje się na wysokości drugiego diamentu, w tym miejscy ustawia się pierwsza bilę – część kija bilardowego trzymana przez zawodnika ręką. Często owinięta nicą lub gumą, aby zapobiec ześlizgiwaniu się z rąk w trakcie gry. Rękawiczka – bilardowa, trzyplacowa rękawica. Używana przez niektórych zawodników, w celu lepszego prowadzenia kija. Rozbicie – pierwsze uderzenie w grze (otwarcie gry). Rozbijak – niektórzy z zawodników stosują do gry dwa kije, z czego jeden jest przeznaczony tylko do rozbijania bil. Jest to z reguły nieco cięższy kij, dodatkowo wzmocniony i z twardszą końcówką. Snooker – angielska odmiana gry w bilard, rozgrywana na większych, dwunastostopowych stołach do snookera. Rozgrywana 15 bilami czerwonymi (każda o wartości 1 punktu) oraz 6 kolorowymi (o wartości 2-7 punktów). Gra rozgrywana jest na punkty, maksymalna ich ilość do zdobycia w grze wynosi 147. Stop (stoper) – techniczne zagranie, w wyniku którego biała bila zatrzymuje się w miejscu uderzonej bili, w efekcie uderzenia białej bili tuż poniżej jej środka. Stół otwarty – dotyczy gry w ósemkę. Sytuacja na początku gry, gdy graczenie mają jeszcze przypisanych bil pełnych i połówek. Stół zamknięty – również dotyczy gry w ósemkę. Następuje zaraz po stole otwartym, gdy zawodnik wbije deklarowaną bilę dokonując tym samym przypisania bil całych i połówek. Szczytówka – zakończona kapką przednia część kija bilardowego. Ścigacz (przednia rotacja) – techniczne zagranie polegające na uderzeniu w górną cześć bili, które powoduje jej toczenie się za uderzoną bilą. Triki (triki bilardowe, trick shots) – ciekawe, techniczne zagrania w wyniku których bile zachowują się w niecodzienny sposób. Na świecie urządzane są także zawody w trikach bilardowych, jest to niezwykle ciekawy i widowiskowy sport. Trójkąt – przyrząd do układania bil do rozbicia, niezbędny przedmiot w grze. Wędka (pomocnik, podpórka, grabki) – kij pomocniczy zakończony krzyżakiem lub pająkiem. Układany na stole w celu podtrzymania szczytówki kija, pomaga we właściwym uderzeniu bil. Wypchnięcie (push out) – dotyczy gry w dziewiątkę. Gdy po rozbiciu gracz ma niewygodna sytuację na stole, ma możliwość zdeklarowania push out i rozegrania bili w dowolny sposób bez zagrożenia faulem. Jego przeciwnik może natomiast zdecydować, czy chce podjąć dalszą walkę. Zdzierak – akcesorium do służące do czyszczenia kapki. . 3 260 262 347 445 359 104 437
odmiana bilardu hasło do krzyżówki
