obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? ✎ Ten wpis nie jest ukończony! ✎ Pozostaje on zaledwie zalążkiem artykułu, który wymaga gruntownego uzupełnienia o najważniejsze informacje oraz poszczególne sekcje. Alfabet grecki – pismo powstałe około IX wieku służące do zapisu języka greckiego i języków kilku ludów znajdujących się pod wpływem starożytnej kultury greckiej. Alfabet grecki składa się obecnie z 24 liter. Litery alfabetu greckiego Alfabet grecki korzysta z 24 znaków (liter), mających określoną wymowę. W zależności od tego gdzie te znaki w słowie występują, wymowa może ulegać zmianie. Alfabet grecki Litera Nazwa Fonetyka Α, α alfa -a Β, β beta -b Γ, γ gamma -g Δ, δ delta -d Ε, ε epsilon -e, -ē Ζ, ζ dzeta -z Η, η eta -e Θ, θ theta -Th Ι, ι jota -i Κ, κ kappa -k Λ, λ lambda -l Μ, μ my, mi -m Ν, ν ny, ni -m Ξ, ξ ksi -Ks, -x Ο, ο omikron -o Π, π pi -p Ρ, ρ rho, ro -Rh -r Σ, σ, ς sigma -s Τ, τ tau -t Υ, υ ipsylon, ypsilon -y Φ, φ phi, fi -Ph Ψ, ψ psi -Ps Ω, ω omega -o -ō Powiązane pojęcia alfabet; język grecki; starożytna Grecja. Źródła
Œ – litera alfabetu łacińskiego powstała jako ligatura liter o i e. Używana często w łacińskich tekstach na oddanie częstej w łacinie grupy oe. Nowy!!: Alfabet łaciński i Œ · Zobacz więcej » Ò. Òò - litera alfabetu łacińskiego, służąca do wydłużenia, opadnięcia tonu między innymi w języku katalońskim i włoskim Rozwiązaniem tej krzyżówki jest 5 długie litery i zaczyna się od litery O Poniżej znajdziesz poprawną odpowiedź na krzyżówkę ostatnia litera alfabetu greckiego, jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania. Wtorek, 17 Września 2019 OMEGA Wyszukaj krzyżówkę znasz odpowiedź? podobne krzyżówki Omega Nazwa mgławicy emisyjnej w gwiazdozbiorze strzelca Węgierska grupa rockowa Model samochodu lotus Śpiewali o dziewczynie z perłowymi włosami, Śpiewali o dziewczynie z perłowymi włosami, Omega Trzyosobowy, jednomasztowy jacht mieczowy inne krzyżówka Pierwsza litera alfabetu greckiego Jedenasta litera alfabetu greckiego Litera greckiego alfabetu Dziewiąta litera alfabetu greckiego Litera alfabetu greckiego oznaczająca samogłoskę „o krótkie Piętnasta litera alfabetu greckiego, zapisywana jako o Nazwa dziewiątej litery alfabetu greckiego Litera alfabetu hebrajskiego (wartość numeryczna 6) Jedenasta litera alfabetu grackiego Litera alfabetu hebrajskiego, Litera alfabetu hebrajskiego, Litera alfabetu hebrajskiego Litera alfabetu hebrajskiego, Litera języka greckiego, obecnie nieużywana Rodzaj makaronu: średniej wielkości, w kształcie liter alfabetu Wynalazcy alfabetu literowego i purpury 22d protoplasta słowiańskiego alfabetu N16 radio z końca alfabetu Przy pomocy znaków alfabetu Kształtownik z alfabetu trendująca krzyżówki F16 narciarz na mamucie D7 snuje plany – mrzonki 9l niezły czubek z tego psa Nakłanianie do zrobienia czegoś Imię kazana, amerykańskiego pisarza i reżysera filmowego A16 dzieli ziemię na północ i południe G1 kraj z żywicznym aromatem 20j świetność plus wspaniałość P16 inaczej o portierze Uratował teby, rozwiązując zagadkę krwiożerczego sfinksa Przestarzałe określenia twarzy lub policzka Ł7 sporo miejsca, sporo czasu G1 mafia dalekowschodnia 18k wypłata koksem Jezioro na pojezierzu bytowskim, w okolicach miastkaMy (wielka litera: Μ, mała litera: μ, wymowa starogrecka: μῦ [mŷː]), nowogrecka μι lub μυ [mi]) jest to 12. litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym ma ona wartość 40. My wywodzi się od egipskiego hieroglifu 𓈖, który został uproszczony przez Fenicjan i przekształcony w 𐤌. Litery, które powstały od M μ to m.in. łacińskie M i cyrylickie М.
Alfabet greckiAlfabet greckiDo poprawnego obejrzenia tej strony wymagana jest rozszerzona grecka czcionka. Jeśli takiej nie posiadasz, możesz ją pobrać stąd ..Chrystus jako alfa i omegaAlfabet grecki – powstały ok. IX w. alfabet służący do zapisu języka greckiego i języków kilku ludów znajdujących się pod wpływem kultury greckiej. Jego znaki służyły Grekom także do zapisu liczb oraz do notacji muzycznej. We wczesnej starożytności istniało wiele form alfabetu greckiego, wypartych w okresie klasycznym przez formę jońską (zachodnią), której w niezmienionej postaci używa się do dziś do zapisu języka nowogreckiego .Spis treści1 Alfabet Klasyczne litery Pozostałe litery Dyftongi i kombinacje Sposób Znaki System politoniczny i Interpunkcja grecka2 Historia alfabetu Pismo linearne A i Powstanie alfabetu Mity o powstaniu alfabetu greckiego3 Inne języki zapisywane za pomocą alfabetu greckiego4 Alfabet grecki w HTML5 Bibliografia Alfabet grecki Klasyczne litery greckieKlasyczny alfabet grecki składa się z 24 liter:LiteraNazwaWymowaTransliteracjaGrecka (klasyczna)ŁacińskaPolskaStarożytnaNowogreckaΑ αἄλφα (wym. alpha)alpha (wym. alfa) alfa [ a ] [ aː ][ a ]aΒ β ϐβῆτα (wym. beta)bēta beta [ b ][ v ]bΓ γγάμμα (wym. gamma)gamma gamma [ ɡ ][ ʝ ] przed [ e̞ ] lub [ i ];w innych wypadkach [ ɣ ]gΔ δδέλτα (wym. delta)delta delta [ d ][ ð ]dΕ ε ϵ ϶ἒ ψιλόν (wym. epsilon)epsīlon epsilon [ e ][ e̞ ]eΖ ζζῆτα (wym. dzeta)dzeta (wym. dzeta lub zeta) dzeta [ zd ] albo [ ʣ ], później [ zː ][ z ]zΗ ηἦτα (wym. eta)ēta eta [ ɛː ][ i ]e, ēΘ θ ϴ ϑθῆτα (wym. theta)thēta (wym. teta) theta [ tʰ ][ θ ]thΙ ιἰῶτα (wym. iota)iōta jota [ i ] [ iː ][ i ], [ j ]iΚ κ ϰ ϗκάππα (wym. kappa)kappa kappa [ k ][ c ] przed [ e̞ ] lub [ i ];w innych wypadkach [ k ]kΛ λλάμβδα (wym. lambda), λάβδα (wym. labda)lambda lambda [ l ][ l ]lΜ μμῦ (wym. my)my (wym. mi) my [ m ][ m ]mΝ ννῦ (wym. ny)ny ny [ n ][ n ]nΞ ξξῦ (wym. ksy), ξῖ (wym. ksi), ξεῖ (wym. ksej)xy (wym. ksi), xi ksi [ ks ][ ks ]ks, xΟ οὂ μικρόν (wym. o mikron)omicron (wym. omikron) omikron [ o ][ o̞ ]oΠ π ϖπῖ (wym. pi), πεῖ (wym. pej)pi pi [ p ][ p ]pΡ ρ ϱῥῶ(wym. rho)rho (wym. ro) rho [ r ], [ r̥ ][ r ]r, rhΣ σ ϲ ςσίγμα, σῖγμα (wym. sigma)sigma sigma [ s ][ s ]sΤ τταῦ (wym. tau)tau tau [ t ][ t ]tΥ υ ϒὖ ψιλόν, ὒ ψιλόν (wym. y psilon)ypsīlon (wym. ipsilon) ipsylon [ u ] [ uː ], później [ y ] [ yː ][ i ]yΦ φ ϕφῖ(wym. phi), φεῖ (wym. phej)phi (wym. fi) phi [ pʰ ][ f ]phΧ χχῖ (wym. khi), χεῖ(wym. khej)chi chi [ kʰ ][ ç ] przed [ e̞ ] lub [ i ];w innych wypadkach [ x ]khΨ ψψῖ (wym. psi), ψεῖ (wym. psej)psi psi [ ps ][ ps ]psΩ ωὦ μέγα (wym. o mega)oměga omega [ ɔː ][ o̞ ]o, ō Pozostałe litery greckiePewne litery występowały w piśmie greckim tylko w okresach archaicznym, średniowiecznym, w niektórych dialektach lub do zapisu cyfr (digamma, stigma, heta, san, szo, koppa i disigma). Litera szo została dodana do alfabetu greckiego w celu zapisu głoski /ʃ/ w języku baktryjskim, podczas gdy ligatura stigma stanowiła połączenie sigmy i literowyz alfabetu fenickiego transliteracja digamma [ w ]Waw wāww stigma [ st ]st heta [ h ]Heth ḥēthh san [ s ]Sade ṣādēs szo [ ʃ ]Sade ṣādēsh koppa [ q ] qōphq disigma [ sː ], [ ks ], [ ts ]Sade ṣādēss Dyftongi i kombinacje literoweKombinacja literowaWymowaUproszczona transliteracja archaicznaklasycznanowogreckaᾰι, αι [ aɪ ][ e̞ ]ai lub ajᾱι, ᾳ[ aːɪ ][ aː ][ a ]a lub āει[ eː ][ eː ][ i ]ei lub ejηι, ῃ[ ɛːi ][ ɛː ][ i ]e lub ēοι [ oɪ ][ i ]ojῠι, υι[ yɪ ][ yː ][ i ]yi lub yjῡι, υι[ yːi ][ yː ][ i ]yi lub yjωι, ῳ[ ɔːɪ ][ ɔː ][ o̞ ]o lub ōᾰυ, αυ [ aʊ ][ av ] przed samogłoską lub spółgłoską dźwięczną;[ af ] przed głoską bezdźwięcznąau, avᾱυ, αυ [ aːʊ ][ av ] przed samogłoską lub spółgłoską dźwięczną;[ af ] przed głoską bezdźwięcznąau, āvευ [ eʊ ][ e̞v ] przed samogłoską lub spółgłoską dźwięczną;[ e̞f ] przed głoską bezdźwięcznąeu, evηυ [ ɛːʊ ][ iv ] przed samogłoską lub spółgłoską dźwięczną;[ if ] przed głoską bezdźwięcznąeu, ēvου[ oʊ ][ oː ][ uː ][ u ]u, ū, ouωυ**[ ɔːʊ ][ ][ ]oy, ōyγγ* [ ŋɡ ][ ŋɡ ] w wymowie formalnej (palatalizowane do [ ɲɟ ] przed [ e̞ ] lub [ i ]),ale często redukowane do [ ɡ ] (palatalizowane do [ ɟ ] przed [ e̞ ] lub [ i ]);w pewnych przypadkach wymawiane także jako [ ŋɣ ] (palatalizowane do [ ɲʝ ] przed [ e̞ ])ngγκ* [ ŋk ]Na początku wyrazu [ ɡ ] (palatalizowane do [ ɟ ] przed [ e̞ ] lub [ i ]);w innych przypadkach [ ŋɡ ] (palatalizowane do [ ɲɟ ] przed [ e̞ ] lub [ i ]),często redukowane do [ ɡ ] (palatalizowane do [ ɟ ] przed [ e̞ ] lub [ i ]nkγξ*[ ŋks ][ ŋɡz ]nksγχ*[ ŋkʰ ][ ŋx ][ ɲç ] przed [ e̞ ] lub [ i ];w innych przypadkach [ ŋx ]nch, nkhμπ [ mp ]Na początku wyrazu [ b ];w innych przypadkach [ mb ], często redukowane do [ b ]mpντ [ nt ]Na początku wyrazu [ d ];w innych przyadkach [ nd ], często redukowane do [ d ]nt* Niektórzy twierdzą, żę [ ŋ ] ( spółgłoska nosowa miękkopodniebienna ) jest osobnym fonemem . Sposób pisaniaBustrofedonPoczątkowo pismo greckie zapisywano od prawej do lewej, jak pisma semickie. Następnie rozpowszechnił się system zwany bustrofedonem (gr. βουστροφηδόν, "jak wół orze bruzdy") w którym pisano przemiennie od prawej do lewej i od lewej do prawej – najpóźniejsze znane zastosowania tego systemu pochodzą z Gortyny na Krecie (V w. w Atenach już od ok. 550 pisano od lewej do grecy pisali wszystkie litery, wyrazy i zdania jednym ciągiem – nie znali minuskuły , odstępów między wyrazami, znaków diakrytycznych ani interpunkcyjnych . W związku z faktem, że lektura tekstu pisanego jednym ciągiem jest trudna, dla rozdzielenia niektórych wyrazów w inskrypcjach używano czasem pionowej kreski lub pionowego rzędu trzech kropek. W starożytności pisano wyłącznie kapitałą (używanym na inskrypcjach i zwojach pismem o kształtach kanciastych) i kursywą (stosowaną od V. w. w pismach o charakterze urzędowym), dopiero w IX w. weszła w użycie minuskuła . Znaki diakrytycznePismo greckie posiada trzy znaki diakrytyczne na oznaczenie akcentu , dwa znaki diakrytyczne na oznaczenie dyftongów, dwa znaki diakrytyczne na oznaczenie przydechów oraz rzadko występujący znak (łac. spiritus)Zaczynające się od samogłoski lub dyftongu słowa greckie otrzymują przy tej samogłosce lub dyftongu znak diakrytyczny na oznaczenie przydechu. W dyftongach znak przydechu stawia się przy drugiej samogłosce z dyftongu. Są dwa znaki na oznaczenie przydechu:῾ – przydech mocny (spiritus asper) wymawiany podobnie jak polskie h,᾿ – przydech słaby (spiritus lenis), samogłosek i dyftongów przydech otrzymuje litera ro. Jeśli znajduje się ona na początku wyrazu, litera ro zawsze otrzymuje przydech mocny. Podwójna litera ro, znajdująca się zawsze w środku wyrazu, otrzymuje przydech słaby nad pierwszą literą, przydech mocny nad drugą – często w typografii tych przydechów się nie zaznacza, jednak w transkrypcji zbitkę ρρ oddaje się z reguły jako – harmoniaἰδέα – idea, pojęcieΕὐρώπη – Europaῥῶ – litera roΒορρᾶς lub (rzadziej) Βοῤῥᾶς – Boreasz, wiatr północnyOznaczanie akcentówJęzyk grecki posiada trzy rodzaje akcentów. Wprowadzone przez gramatyków aleksandryjskich oznaczenia akcentów zaznaczane są przy każdym słowie, prócz nielicznych słów nieakcentowanych – ( enklityk i proklityk ). Akcenty te to akcent wysoki (łac. (accentus) acutus, gr. ὀξύς, ostry), akcent niski (łac. (accentus) gravis, gr. βαρύς, ciężki, stłumiony) i akcent przeciągły (łac. (accentus) circumflexus, gr. περισπώμενος, zagięty).Przykłady:Acutus: φίλος – przyjacielGravis: Nie stoi nad pojedynczym wyrazem, występuje zawsze w toku zdania zastępując acutus stojący na ostatniej zgłosce wyrazu, o ile nie następuje po niej znak przestankowy lub δῆμος – ludAkcenty i przydechyJeśli wyraz zaczynający się od samogłoski pojedynczej piszemy małą literą, znaki przydechu i akcentu stawiamy nad wyraz zaczynający się od samogłoski pojedynczej piszemy dużą literą, znaki przydechu i akcentu stawiamy przed samogłoskąJeśli wyraz zaczyna się od dyftongu, znaki akcentu i przydechu stawiamy nad drugą literą dyftongu, niezależnie od tego, czy wyraz piszemy małą czy dużą literąAkcenty i przydechy przy dyftongach niewłaściwych z ι adscriptum lub subscriptum zapisuje się jak w wyrazach zaczynających się od pojedynczej i gravis stawiamy po znaku przydechu, circumflexus nad znakiem greckie dzielą się na właściwe i niewłaściwe (wymawiane jako pojedyncza samogłoska). Właściwe to αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ηυ. Niewłaściwe to ᾳ, ῃ, ῳ, ου. Jeśli wyraz piszemy wielką literą, we wszystkich dyftongach duża jest tylko pierwsza litera składowa. Znak diakrytyczny przy dyftongach niewłaściwych ᾳ, ῃ, ῳ pochodzi od małej litery jota i nazywa się iota subscriptum. Jeśli dyftongi te piszemy wielką literą, pierwszą literę dyftongu zapisujemy jako wielką literę, jotę zapisujemy zaś obok, ale nie wymawiamy (nazywając ją wtedy iota adscriptum, tj. Αι, Ηι, Ωι). Ułatwieniem w określeniu czy Αι jest dyftongiem właściwym, czy nie, jest fakt, że w przydech i akcent w dyftongach właściwych stoi na drugiej głosce, w niewłaściwych zaś na pierwszej, np. dyftong właściwy: αἰ-Αἰ, dyftong niewłaściwy więcej: fonetyka greckaTremaKoronisZnaki filologicznePrzykłady połączeń znaków diakrytycznych System politoniczny i monotonicznySystem politoniczny jest historycznym systemem ortografii języka greckiego kształtującym się od czasów hellenistycznych do końca czasów bizantyjskich. Dla języka nowogreckiego zastąpiono go w 1982 systemem monotonicznym, przy czym wielu Greków wciąż stosuje system politoniczny. Cechą charakterystyczną systemu politonicznego jest rozbudowana diakrytyka oddająca starożytną wymowę języka monotoniczny ortografii greckiej jest uproszczoną formą ortografii języka nowogreckiego wprowadzoną przez parlament grecki w 1982 , tak dla Katharewusy , jak i dla Dimotiki . Zastępuje on tradycyjne greckie akcenty (acutus, gravis i circumflexus) jednym, oznaczającym dotąd acutus (´). Porzuca także użycie spiritus asper i spiritus ortografii motywowano faktem, że ortografia politoniczna jest skomplikowana i trudna do nauczenia się, znaki diakrytyczne systemu politonicznego nie oddają żadnych właściwości współczesnej wymowy, dając informację tylko o etymologii słów i ich wymowie starożytnej. System monotoniczny jest odrzucany przez wielu Greków, sądzących, że system politoniczny stwarza więź z przeszłością. Cerkiew grecka wciąż używa systemu politonicznego. Drukuje się w nim wciąż wiele książek. Fakt, że greka nie była w starożytności zapisywana za pomocą systemu politonicznego, który został wprowadzony stopniowo w czasach bizantyjskich, utrudnia jednak jego obronę. Grekę klasyczną wciąż powszechnie zapisuje się za pomocą systemu politonicznego. Modlitwa Pańska w systemie monotonicznym i politonicznymSystem monotonicznySystem politonicznyΠάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου·ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης·τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον·και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών·και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφελήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ Interpunkcja greckaW języku greckim od okresu hellenistycznego stosuje się cztery znaki interpunkcyjne :. – kropka pełni te same funkcje, co w pisowni polskiej,, – przecinek pełni te same funkcje, co w pisowni polskiej,znak · pełni funkcję średnika i dwukropka ,wyglądający identycznie jak średnik znak ; pełni funkcję znaku zapytania . Historia alfabetu greckiego Pismo linearne A i BPierwszym pismem Greków, używanym w dialekcie mykeńskim , było powstałe w XIV w. pismo linearne B , wywodzące się od najprawdopodobniej przedgreckiego pisma linearnego A . Odkrywcą pisma linearnego B jest Arthur Evans , odczytali je w 1952 brytyjski architekt Michael Ventris i filolog klasyczny John Chadwick . Nieodczytane pismo linearne A składa się z ok. 110 znaków, prawdopodobnie sylabicznych. Pismo linearne B składa się z ok. 90 znaków sylabicznych. Zapisywane było na tabliczkach glinianych (choć mogły istnieć też inne, mniej trwałe formy zapisu), przechowanych przede wszystkim w Knossos , a także w Mykenach , Pylos , Tebach i Tirynsie . Z pismem lineranym B spokrewnione jest zawierające 55 znaków sylabiczne pismo cypryjskie (sylabariusz cypryjski), zachowane do V w. Pismo linearne B było źle przystosowane do fonetyki języka greckiego, co jest prawdopodobną przyczyną braku znanych tekstów literackich z okresu mykeńskiego. Całkowicie wyszło z użycia wraz z wędrówką Dorów (XII w. Powstanie alfabetu greckiegoAlfabet grecki wywodzi się najprawdopodobniej z alfabetu paleohebrajskiego (wschodniosemickiego), który jest przodkiem także alfabetu fenickiego i alfabetu hebrajskiego . Powstał w X lub IX w. p. na skutek kontaktów handlowych Greków z ludami Lewantu . Świadczy o tym podobieństwo kształtu liter, podobieństwo nazw liter i przekazy mitologiczne (zob. Kadmos ). Pismo paleohebrajskie było pismem spółgłoskowym, Grecy zaadaptowali do zapisu samogłosek paleohebrajskie znaki oznaczające nie występujące w języku greckim spółgłoski laryngalne. Mimo dodania znaków oznaczających samogłoski alfabet grecki nie był doskonały, brakowało mu bowiem oznaczeń dwuznaków i rozróżnienia zapisu części samogłosek różniących się iloczasem (alfy, joty i ipsylonu), ponadto występowały znaki oznaczające zbitki spółgłosek. Według pewnych teorii współczesnych alfabet grecki nie wywodzi się od alfabetu fenickiego , a jedynie ma z nim wspólnego przodka, jeden z alfabetów anatolijskich bądź kananejskich. Mity o powstaniu alfabetu greckiegoMitografowie podają, że pięć samogłosek alfabetu greckiego oraz spółgłoski beta i tau wynalazły Mojry lub Io , siostra Forneusa . Pozostałe jedenaście spółgłosek wynalazł Palamedes, syn Naupliosa. Grecki bóg Hermes ujął głoski w pismo, którego znaki przypominały kliny, na podobieństwo toru lotu poświęconych mu żurawi *. Pismo to miał sprowadzić do Grecji Kadmos , zmieniając w nim jednak kolejność liter. Ze względu na to, że litera alfa przypomina kształtem woła i Beocja jest "krainą wołów", pozostawił ją na pierwszej pozycji – litera alfa znalazła się tam na znak tego, że greckie słowo alphe oznacza zeszyt, słowo alphein wynajdywać, a Alfejos jest największą rzeką (zob. etymologia ludowa ). Pozostałe spółgłoski greckie mieli utworzyć Symonides z Samos i Epicharm z Sycylii, pozostałe dwie samogłoski mieli dodać kapłani Apollina by jedna samogłoska przypadała na każdą ze strun liry boga. Mitologiczny przekaz o przeniesieniu alfabetu do Grecji przez Fenicjanina Kadmosa jest jedną z przesłanek świadczących o jego fenickim pochodzeniu. Mitografowie rzymscy podają podobny mit o przeniesieniu alfabetu do Italii przez Ewandera z Arkadii . Jego matka Karmenta ustaliła piętnaście znaków pisma łacińskiego .* Podobieństwo pisma Kadmosa do klinów może wskazywać na pochodzenie alfabetu greckiego z alfabetu ugaryckiego , na co wskazuje też znaczne podobieństwo greckich nazw liter do odpowiadających im nazw ugaryckich grecki sam z kolei dał początek bardzo wielu alfabetom, najbardziej znane to alfabet łaciński (poprzez alfabet etruski ) oraz cyrylica . Inne języki zapisywane za pomocą alfabetu greckiegoInskrypcja w alfabecie frygijskim stanowiąca część Grobu Midasa w tzw. Mieście Midasa (tur. Midas Şehr)Alfabetu greckiego od starożytności do dziś używa się nie tylko do zapisu języka greckiego, ale też wielu języków ludów znajdujących się w zasięgu wpływów kultury starożytności za pomocą alfabetu greckiego zapisywano:Większość języków Azji Mniejszej , np. będące w użyciu w latach 800-300 alfabety używane do zapisu języka lidyjskiego i frygijskiego były to nieznacznie zmodyfikowane wczesne formy alfabetu greckiego – podobnie jak alfabety ludów języki paleobałkańskie , np. język tracki . Dla innych języków i dialektów używanych na obszarach sąsiadujących z terenami zamieszkanymi przez Greków, takich jak język macedoński , nie znamy żadnych ciągłych tekstów, a tylko zapisane alfabetem greckim pojedyncze słowa w tekstach południowej Francji zachowały się inskrypcje w języku galijskim (ok. 300 hebrajski Biblii wydanej przez Orygenesa (Hexaplus).Język baktryjski (ok. 250-800 [1] .Alfabet koptyjski to używany do dziś alfabet grecki uzupełniony od kilka liter z demotyki . Język nubijski w Makurii (obecnie Sudan ) był do XV w. zapisywany alfabetem greckim uzupełnionym o trzy litery koptyjskie, dwa znaki wywodzące się z pisma Meroe , i dwuznakiem złożonym z dwóch greckich liter gamma do zapisu ŋ .Zachował się pochodzący z VIII w. tekst arabskojęzyczny zapisany alfabetem czasach nowożytnych za pomocą alfabetu greckiego zapisywano: Język turecki prawosławnych Turków (Karmanlidów) często zapisywany był za pomocą alfabetu greckiego i nazywany "Karamanlidika".Od XV w. dialekt toskijski języka albańskiego . Drukarnia w Moschopolis w XVIII w. wydrukowała w alfabecie greckim kilka albańskojęzycznych tekstów. Dopiero w 1908 odbyła się konferencja w Bitoli , podczas której przyjęto i ustandaryzowano alfabet łaciński dla obu dialektów albańskich (toskijskiego i gegijskiego). Do dziś jednak mówiący dialektem arwantyjskim (odmianą dialektu toskijskiego) Albańczycy w Grecji używają opartego na greckim alfabetu dialekty południowosłowiańskie zbliżone do współczesnego macedońskiego zachowały się jako zapisy w alfabecie greckim. Współczesny język macedoński używa jednak alfabetu cyrylickiego Język aromański (zbliżony do języka rumuńskiego dialekt zamieszkujących Grecję Wołochów ) zapisuje się często za pomocą alfabetu greckiego. Nie istnieje jeszcze ustandaryzowana ortografia języka aromańskiego, wydaje się jednak, że przyjmie się pismo łacińskie i ortografia języka rumuńskiego. Język gagauski , turecki język używany w Mołdawii (do 1957, kiedy przyjęto cyrylicę. Obecnie używa się alfabetu łacińskiego i ortografii wzorowanej na tureckiej).Surguch, język turecki używany przez niewielką liczbę prawosławnych w północnej język używany przez pewne grupy Tatarów na Krymie , różny od języka Tatarów Krymskich, do XX w. zapisywano za pomocą alfabetu greckiego. Alfabet grecki w HTMLZnaki klasycznego alfabetu greckiego w HTML to:NazwaWymowanowogreckaMała literaWielka litera Encja HTML Alfa aαΑalpha, Alpha Beta wβΒbeta, Beta Gamma ghγΓgamma, Gamma Delta dhδΔdelta, Delta Epsilon eεΕepsilon, Epsilon Dzeta zζΖzeta, Zeta Eta eηΗeta, Eta Theta thθΘtheta, Theta Jota iιΙiota, Iota Kappa kκΚkappa, Kappa Lambda lλΛlambda, Lambda My mμΜmu, Mu Ni nνΝnu, Nu Ksi ksξΞxi, Xi Omikron oοΟomicron, Omicron Pi pπΠpi, Pi Rho rρΡrho, Rho Sigma sσΣsigma, Sigma Tau tτΤtau, Tau Ipsylon iυΥupsilon, Upsilon Phi fφΦphi, Phi Chi chχΧchi, Chi Psi psψΨpsi, Psi Omega oωΩomega, Omega Bibliografia Unicode , Marian Auerbach , Marian Golias, Gramatyka grecka Robert Graves , Mity greckie Oktawiusz Jurewicz , Gramatyka historyczna języka greckiego Ewa Wipszycka-Bravo (redakcja), Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu Inne hasła zawierające informacje o "Alfabet grecki": II wiek ... I wiek ... Brno ... Janusz Józefowicz ... Leonard Bernstein ... Klaudiusz Ptolemeusz ... 1908 ... 1863 ... Herodot ... Termometr ... Inne lekcje zawierające informacje o "Alfabet grecki": 019. Wielkie formy ukształtowania powierzchni Ziemi (plansza 4) ... 010b. Rzym (plansza 12) ... 46. Wybrane konflikty na świecie (plansza 15) ... Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka Wydawnictwo Bethany House PublishersThe Expanded Vine’s Expository Dictionary of New Testament Words, W. E. Vine. Programy komputerowe udostępniające teksty i leksykony kodowane w systemie Stronga:PC Study Bible (Biblesoft), BibleWorks (Hermeneutika), Sword Project (częściowo po polsku), Online Bible. Page 9. XI.LITERA K K jest jedenastą literą alfabetu łacińskiego i czternastą literą alfabetu polskiego. W języku polskim oznacza spółgłoskę zwartą miękkopodniebienną bezdźwięczną. Pochodzi od litery alfabetu fenickiego kaph, za pośrednictwem litery alfabetu greckiego kappa i alfabetu etruskiego. Alfabet Alfabet to najpopularniejszy system zapisywania mowy, którego nazwa pochodzi od starogreckich nazw pierwszych liter alfabetu: alfa i beta. Jest to fonetyczny system pisma, w którym każdy znak (zwany literą) odpowiada zasadniczo jednemu dźwiękowi – głosce (samogłosce lub spółgłosce). W tym rozumieniu alfabety są różne, gdy ich zasadnicze zestawy liter różnią się krojem pomiędzy sobą, np. alfabet grecki, alfabet łaciński i alfabet cyrylicki są różne, a alfabet polski i alfabet niemiecki są tylko wariantami alfabetu łacińskiego. To rozumienie terminu "alfabet" jest równoznaczne z terminem "pismo" (np. pismo łacińskie = alfabet łaciński). W takim rozumieniu alfabet odróżnia się zarówno od pism niefonetycznych (ideograficznych lub mieszanych), jak i od innych typów pism fonetycznych (jak: abdżad, abugida i sylabariusz). Te pozostałe rodzaje pism fonetycznych, również niekiedy bywają nazywane alfabetami, co nie jest całkiem poprawne. Alfabetem na przykład nie jest pismo ideograficzne lub pismo złożone, (np. pismo chińskie, czy też hieroglify) ani pismo sylabyczne (np. pismo japońskie). Alfabety dzielą się na: linearne (każda następna litera w słowie zapisywana jest w jednej linii z literą poprzedzającą; jak w alfabecie łacińskim), nielinearne (samodzielne litery, składające się na jedną sylabę, układane są w grupy tworzące kwadraty, a dopiero sylaby zapisywane są w jednej linii, jedna po drugiej; jedynym żywym przykładem jest alfabet koreański czyli hangul). Alfabety dzielą się też na dwuszeregowe i jednoszeregowe, ze względu na to, czy posiadają systemy małych i wielkich liter (np. alfabet łaciński, grecki, cyrylicki i ormiański) czy też tylko jeden system liter (np. alfabet gruziński, koreański, syryjski, koptyjski, gocki, runiczny i inne alfabety historyczne, dziś martwe). Alfabet narodowy to zestaw liter i innych, uzupełniających znaków pisma, używany dla danego języka lub narodu, ułożony w tradycyjnym, ustalonym porządku. W tym rozumieniu alfabety są różne, choć stanowią warianty narodowe tego samego pisma alfabetycznego, gdy posiadają własne, odrębne znaki, np. alfabet polski różni się od alfabetu niemieckiego, gdyż (zasadniczo) nie używa liter v i q, oraz wcale nie używa liter ä, ö i ß, a za to używa liter ą, ł i ź, których nie używa alfabet niemiecki. Natomiast alfabet angielski nie różni się od poklasycznego alfabetu łacińskiego, gdyż (zasadniczo) używa tylko tych samych 26 liter. W tym sensie mówi się, że alfabety to zamknięte systemy pisma – liczba występujących w nich znaków zmienia się bardzo rzadko, a zmiany (dodanie znaków, usunięcie znaków) prowadzą do powstania nowego alfabetu. Z licznymi alfabetami narodowymi mamy do czynienia przede wszystkim w przypadku pisma łacińskiego i pisma cyrylickiego (cyrylicy). Podobnie terminem "alfabet" określa się inne sposoby przekazywania informacji na odległość, nie będące systemami pisma: flagowy, semaforowy, Morse'a, palcowy. Alfabet polski, zwany dawniej: abecadło to alfabet używany do zapisu języka polskiego. Oparty jest on na alfabecie łacińskim i składa się obecnie z 32 liter (dużych i małych), w tym z sześciu liter ze znakami diaktrycznymi - czyli tak zwanych "polskich liter" używanych wyłacznie w języku polskim. a ą b c ć d e ę f g h i j k l ł m n ń o ó p r s ś t u w y z ź ż A Ą B C Ć D E Ę F G H I J K L Ł M N Ń O Ó P R S Ś T U W Y Z Ź Ż Oficjalnie litery z alfabetu łacińskiego: Q, V i X nie są zaliczane do liter polskiego alfabetu, gdyż w polskim słowotwórstwie nie ma potrzeby ich stosowania. Występują one tylko w wyrazach pochodzenia obcego, czyli zapożyczonych. Rada Języka Polskiego uzasadnia, iż brzmienie wszystkich, nawet nowo wymyślanych, wyrazów w języku polskim da się zapisać zgodnie z regułami polskiej ortografii tylko za pomocą 32 liter, bez użycia liter X, V i Q. Niemniej, te trzy łacińskie litery towarzyszą językowi polskiemu w wyrazach obcych i obcojęzycznych, przekształcając się zazwyczaj w litery polskiego alfabetu w miarę powszednienia stosowania wyrazów zawierających te litery. Ciekawostka: Zdanie "Mężny bądź, chroń pułk twój i sześć flag." zawiera wszystkie litery polskiego alfabetu, każdą dokładnie raz. Poniżej zaprezentowano statystyczną, procentową częstotliwość występowania poszczególnych liter w języku polskim: aąbcćde 8,91%0,99%1,47%3,96%0,40%3,25%7,66% ęfghijk 1,11%0,30%1,42%1,08%8,21%2,28%3,51% lłmnńoó 2,10%1,82%2,80%5,52%0,20%7,75%0,85% pqrsśtu 3,13%0,14%4,69%4,32%0,66%3,98%2,50% vwxyzźż 0,04%4,65%0,02%3,76%5,64%0,06%0,83% Jak widać z zestawienia, najczęściej używaną literą w języku polskim jest litera "a", natomiast najrzadszą jest litera "x". Opracownie własne na podstawie materiałów w:. 310 373 411 15 430 387 369 50